επεα.. μη πτεροεντα

    Χ ρειάστηκα όλους όσους πίστεψα και... με πρόδωσαν. Χρειάστηκα όλους όσους αγάπησα και... με πόνεσαν. Χρειάστηκα όλους όσους μεγάλωσα μαζί και... με παγίδεψαν. Χρειάστηκα όλους όσους ήταν υπεράνω υποψίας και... με κλέψανε. Χρειάστηκα χωρίς όρια                              [αθωότητα, πρόθυμη βορά                      [στην αγριότητα όταν σαρκοβόρα στήναν χορό, ανυπόμονα και πεινασμένα γύρω μου... Χρειάστηκα πίστη βαθιά, στην Αγάπη και το Καλό, να με κρατήσει σε τροχιά, στο χάος να μη χαθώ. Χρειάστηκα όλα μου τα λάθη για να μάθω να με προστατεύω. Χρειάστηκα όλη μου τη ζωή, για να “μάθω” πως να ζω... Πέταξα όλα μου τα πάθη για να μάθω πως.... ν' αντέχω. _____________________ Κ.Ρ.Μ  έπεα..  μη πτερόεντα    

Ν α πλέξω θέλω στίχο στη θάλασσα αφιερωμένη, βελούδινο να παίξω ήχο, στην άγρια αναδεμένη, μήπως την ηρεμήσω... 'Οχι αυτή των ποιητών, την χιλιοτραγουδισμένη, α λλά εκείνη των λυγμών... για 'κείνους που αθρόα...              [ διακινούνται απελπισμένοι, αφού σύνορα δεν έχει                       [η εμπορεία των ψυχών, κι η απόγνωση για σωτηρία                                [ακριβοπληρωμένη, σε φλοίδες γης...                      [στο Αιγαίο των πνιγμών... Κι ονειρεύομαι... διάβα να γίνει, το νερό, στοργικά τη δίψα να μερεύει, να ρέει φιλόξενο και δροσερό, αλλιώς... κάλλιο να στερεύει. Κι ονειρεύομαι... να κοινωνήσουν οι θρησκείες, τ΄αθρωποθεριού τα πάθη να΄συχάσουν, της ζηλευτής δόξας οι 'ματοχυσίες, να ντραπούν να καταλαγιάσουν. Κι ονειρεύομαι... ανθρώπινα μέλη να κρεμάσουν  για παράσημα στων νικητών τα στήθη, τη μεγάλη νίκη να γιορτάσουν, της νέας στρα